Dwupiętrowa kamienica przy ul. Gdańskiej, będąca obecnie siedzibą Muzeum Sztuki w Łodzi, powstała ok. 1880 r. wg projektu Ignacego Markiewicza. Objęta jest ochroną konserwatorską poprzez wpis do ewidencji zabytków.
Głównym założeniem projektu było wytworzenie czytelnej i reprezentacyjnej strefy wejścia do kompleksu budynków Muzeum Sztuki, w tym przede wszystkim dostosowanie do potrzeb osób z niepełnosprawnościami oraz wprowadzenie nowych funkcji dostępnych dla odwiedzających.
Na parterze wytworzony został bufor pomiędzy ul. Gdańską a wnętrzem poprzez wprowadzenie podcienia na całej szerokości elewacji. W podcieniu zamontowana na całej szerokości szklana ściana tworzy powiązanie urbanistyczno-przestrzenne wnętrza Muzeum z ulicą i podwórzem – przechodzień ma wgląd do zabytkowego patia między budynkami, gdzie odbywać się będą happeningi, wystawy i imprezy towarzyszące ekspozycjom.
Przebudowa kamienicy ze względu na wprowadzenie zróżnicowanych funkcji, ochronę zbiorów i wysokie wymagania ochrony pożarowej objęła swoim zakresem usunięcie praktycznie wszystkich elementów wewnętrznych budynku – łącznie ze stropami, ścianami działowymi i wszystkimi instalacjami. Pozostały jedynie ściany zewnętrzne, na których zachował się wystrój architektoniczny.
Projekt powstał we współpracy z PUiA Marek Solnica.
