W pierzei ulicy Piotrkowskiej budynek zaprojektowano respektując wysokość kalenicy dachu mansardowego sąsiedniej kamienicy, będącej jedynym pozostałym w tej części reliktem historycznej zabudowy, znanym w Łodzi jako „pomnik kamienicy” dzięki happeningowi artystycznemu zorganizowanemu w 1981 r. przez grupę „urząd ® miasta”. Powyżej bryła została wycofana względem pierzei i dopasowana do wysokości zlokalizowanego po przeciwnej stronie ul. Piotrkowskiej budynku Centralu, co pozwoliło na utrzymanie kompozycyjnej spójności zabudowy i wglądu w ulicę Piotrkowską w kierunku południowym. Zastosowany zabieg sprawił, że oba budynki ze sobą korespondują, a patrząc w kierunku północnym tworzą symboliczną bramę ulicy Piotrkowskiej.
Teren inwestycji jest zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie kwartału, który na przełomie lat 60-tych i 70-tych został wskazany pod budowę najwyższych budynków w Łodzi jako ówczesny symbol nowoczesnej Łodzi. Zaprojektowana wysokość 72 m nawiązuje do części mieszkalnej budynków przy al. Piłsudskiego 7, tzw. „Łódzkiego Manhattan-u”.
Na kondygnacjach powyżej parteru zaprojektowano lokale mieszkalne z przeznaczeniem pod wynajem, co wpisuje się w aktualne trendy powrotu do centrów miast, gdzie zapewniona jest obsługa komunikacyjna, usługowa i kulturalna. Dla użytkowników obiektu przewidziano garaż zlokalizowany na kondygnacjach podziemnych.
Elewacja budynku została zaprojektowana z wysokiej jakości materiałów w jasnej kolorystyce. Nadające nowoczesności duże przeszklenia oddzielono poziomymi oraz pionowymi żyletkami, zwężającymi się trapezowo do zewnątrz, a narożniki zaokrąglono. Zastosowana artykulacja elewacji w połączeniu z detalem spowoduje subtelną grę światła i cienia o różnych porach dnia.